Het uitvoeren van een binnenlandse rit in een andere EU-lidstaat met een Nederlandse vrachtauto. Daar zijn strenge regels aan verbonden.
Cabotage is binnenlands vervoer in een EU lidstaat, uitgevoerd door een vervoerder die is gevestigd in een andere EU lidstaat. Dus, een in Nederland gevestigde vervoerder die goederen laadt in Duisburg en lost in Mainz, verricht cabotage. Cabotagevervoer in en door landen buiten de EU is verboden.
De informatie op deze pagina is in samenwerking met de ILT opgesteld en heeft als doel de door het Mobility Package gewijzigde spelregels op het gebied van cabotage toe te lichten.
Cabotage was tot 1993 verboden in de Europese Unie. Na die periode zijn er verschillende regelingen geweest om cabotage op beperkte schaal mogelijk te maken. Eind 2011 is verordening 1072/2009 die door de Europese Unie in het leven geroepen in werking getreden. Vanaf dat moment is de cabotageregeling voor alle lidstaten van toepassing.
De basisvoorwaarden voor cabotage staan beschreven in artikel 8 van VERORDENING (EG) nr. 1072/2009. Deze verordening, is als onderdeel van het Europese Mobility Package, met ingang van 15 juli 2020 gewijzigd middels VERORDENING (EU) 2020/1055. Deze verordening is van toepassing geworden met ingang van 1 februari 2022.
Voor het tellen van het aantal cabotageritten wordt het volgende aangehouden:
Verordening 2020/1055 introduceert een cooling off periode bij cabotage. De reden is om langdurig binnenlands vervoer in een lidstaat door een buitenlandse vervoerder te voorkomen. De cooling off periode houdt in, dat een vervoerder na verrichte cabotage in een lidstaat, met dat bewuste voertuig gedurende 4 dagen geen cabotage mag verrichten in die lidstaat. De cooling off is voertuig gebonden. Een ander voertuig van hetzelfde bedrijf mag dus wel opnieuw cabotage verrichten. De cooling off periode gaat in zodra het voertuig de lidstaat waarin hij cabotage heeft verricht heeft verlaten, dus dat kan al nadat hij slechts 1 cabotagerit heeft gedaan. Internationale en transitoritten zijn tijdens die cooling off periode met dat voertuig wel toegestaan. Tijdens de cooling off periode mag het hetzelfde voertuig wel cabotage verrichten in andere EU lidstaten.
Als de cooling off periode eindigt op een zaterdag óf zondag (we laten feestdagen even buiten beschouwing), dan eindigt die officieel wanneer de laatste uren van de volgende werkdag (na zaterdag óf zondag = altijd maandag) voorbij zijn (dus maandag na 23:59). Op de website van de Europese Commissie staat dit onderwerp uitgebreid beschreven. Raadpleeg die pagina voor een volledig beeld van hoe de cooling off te berekenen is.
VERORDENING 1182/71 beschrijft dat wanneer een verordening over ‘’dagen’’ spreekt, het gaat om kalenderdagen en dus niet alleen om een periode van 24 uur. Daarom gaat de termijn van zeven dagen waarbinnen cabotage mag worden verricht in vanaf 00:00 van de dag die volgt op de uitvoering van het inkomend internationaal vervoer. De cabotagerit/reeks moet dus uiterlijk om 23.59 uur van de zevende dag eindigen. Dat betekent concreet dat wanneer een vervoerder een internationale rit volledig op een maandag om 16:00 heeft gelost in een lidstaat (waar daarna cabotage gaat plaatsvinden) de zeven dagen beginnen te tellen vanaf dinsdag 00:00. Hetzelfde principe geldt voor de cooling off periode van vier dagen.
Als we het hebben over een ‘’cabotagereeks’’ hebben we het over het aantal keren dat er gebruik wordt gemaakt van cabotage binnen de periode waarin dat per keer voor de vervoerder is toegestaan. Binnen zeven dagen mag je maximaal drie cabotageritten met hetzelfde voertuig uitvoeren. Dat je als vervoerder zeven dagen de tijd krijgt voor het verrichten van maximaal drie cabotageritten, betekent niet dat je ook echt zeven dagen moet wachten voor het beëindigen van de cabotagereeks.
De cabotagereeks wordt beëindigd wanneer:
Indien er sprake is van internationaal transport van deelladingen (groupage), mag er pas een binnenlandse rit worden uitgevoerd nadat alle deelladingen (en dus de internationale lading) volledig zijn gelost. Er geldt een maximum van 3 vrachtbrieven indien een vervoerder uit land A nadat hij een internationale lading volledig heeft gelost in land B, in land B daarna laadt om vervolgens op meerdere locaties in land B te lossen.
Als een vervoerder uit land A een internationale lading volledig heeft gelost in land B, en in land B laadt om vervolgens op meerdere adressen te lossen in land B, is het belangrijk om in gedachte te houden dat volgens de cabotagebeperkingen maximaal drie vrachtbrieven zijn toegestaan.
Indien er één opdrachtgever is voor dit transport zou de vervoerder er voor kunnen kiezen één vrachtbrief te gebruiken met daaraan een ‘’aanhangsel’’ per losadres.
CMR is een weergave van een vervoersovereenkomst. Bij gebruik “aanhangsels” dient er één afzender en één ontvanger te zijn.
Voorbeeld 1:
Vervoerder uit land A lost een internationale lading volledig in land B. Hierna laadt de vervoerder in land B voor één opdrachtgever en lost de vracht op vijf adressen in land B. De vervoerder gebruikt één vrachtbrief met vijf aanhangsels. Dit wordt gezien als in totaal één cabotagerit.
De vervoerder is in overtreding indien er vijf vrachtbrieven worden gebruikt. Bij cabotage zijn de verrichtingen van het trekkende voertuig en het aantal vrachtbrieven bepalend. In dit geval is de vrachtbrief leidend.
Voorbeeld 2:
Vervoerder uit land A lost een internationale lading volledig in land B. Hierna laadt de vervoerder in land B voor twee opdrachtgevers en lost de vracht op vier adressen in land B. De vervoerder gebruikt twee vrachtbrieven met elk twee aanhangsels. Dit wordt gezien als in totaal twee cabotageritten.
In Nederland en België is het niet ongebruikelijk dat er wordt gewerkt met een laadlijst (of loslijst).
De gedachte is dan dat er 1 afzender is en meerdere ontvangers. Er moet daarnaast altijd een vrachtbrief zijn.
Bij ‘’ontvanger’’ moet worden ingevuld ‘zie lijst met nummer xxxx’.
Op het aanhangsel zet je dan, ‘behoort bij vrachtbrief nummer xxxx’. Op die manier zijn ze beide aan elkaar gekoppeld. Een aanhangsel is vormvrij.
Essentieel is dat het volgende genoteerd staat:
Een oplegger is een vervoermiddel en wordt wettelijk niet gezien als lading. Een CMR is niet verplicht bij het verplaatsen van een lege oplegger. Daardoor wordt het rijden met een lege oplegger niet gezien als een cabotagerit. Aangezien cabotage van toepassing is op transport met lading valt een trekker die met een lege oplegger rijdt niet onder de cabotagebeperkingen. Als een ledige rit in verband kan worden gebracht met beroepsvervoer dan valt het onder cabotage. Dus als een vervoerder leeg rijdt na of voor een rit met lading.
Wanneer lege containers, pallets of verpakkingen tijdelijk in een lidstaat van ontvangst worden vervoerd, overeenkomstig Verordening (EG) nr. 1072/2009, onder dekking van een vervoersovereenkomst (zoals een vrachtbrief), moet het vervoer als cabotagerit worden beschouwd.
In die gevallen is het vervoer van de lege containers, pallets of verpakkingen namelijk het voorwerp van of maakt het integraal deel uit van de transportovereenkomst.
De Europese Commissie geeft verder aan dat wanneer lege containers, pallets of verpakkingen worden vervoerd zonder dekking van een vrachtbrief, dat vervoer in beginsel niet mag worden beschouwd als goederenvervoer over de weg voor rekening van derden.
In die context wordt het begrip “cabotagevervoer” in artikel 2, lid 6, voor de toepassing van verordening (EG) nr. 1072/2009 gedefinieerd als “nationaal vervoer voor rekening van derden dat tijdelijk in een lidstaat van ontvangst wordt verricht”. Hieruit volgt dat wanneer lege containers, pallets of verpakkingen die eigendom zijn van de vervoerder, worden vervoerd zonder dekking van een vrachtbrief of een andere vervoersovereenkomst, dit vervoer geen cabotagerit mag omvatten.
Nadat een internationale lading volledig is gelost in een andere EU lidstaat dan waar de vervoerder is gevestigd, is er de mogelijkheid om op de terugreis (een logische route naar land van vestiging) een EU lidstaat leeg binnen te rijden en cabotage te verrichten. Er mogen dan maximaal drie cabotageritten worden verricht, in elke lidstaat maximaal één. Deze cabotagerit per lidstaat dient binnen drie dagen na het betreden van het betreffende grondgebied te worden uitgevoerd.
Nadat de eerstgenoemde internationale lading volledig is gelost heb je als vervoerder ook te maken met een andere tijdsframe, namelijk maximaal zeven dagen waarbinnen dit allemaal moet plaatsvinden.
De chauffeur moet bewijs kunnen leveren dat hij beladen de andere lidstaat binnenkwam en daar heeft gelost. In de praktijk betekent dit dat de CMR vrachtbrief als bewijs kan dienen.
Met hetzelfde voertuig mag vervolgens in een volgende lidstaat weer een (retour-)cabotagerit worden gedaan volgens dezelfde voorschriften. De cooling off periode van vier dagen gaat per EU lidstaat in nadat de cabotagereeks (in dit geval de retourcabotagerit) in dat betreffende land is beëindigd.
Voorbeeld:
Een Nederlandse vervoerder lost een internationale lading volledig in Portugal. De lege vrachtwagen is vanuit Portugal weer op weg naar Nederland. Onderweg rijdt deze vervoerder dus door Spanje, Frankrijk en België om uiteindelijk Nederland weer in te rijden.
In dit scenario is de vrachtwagen Spanje leeg binnengereden na een internationale lading volledig te hebben gelost in Portugal. Het is dan toegestaan om op de logische terugreis richting Nederland zowel in Spanje één cabotagerit te verrichten binnen drie dagen na binnenkomst in Spanje, en daarna in Frankrijk één cabotagerit binnen drie dagen na binnenkomst in Frankrijk.
De cabotage verordening is niet van toepassing op het eigen vervoer. Om aan te kunnen tonen dat het om eigen vervoer gaat, dient uit alle documenten te blijken dat het om een en hetzelfde bedrijf gaat. Het kenteken, de pakbon, de factuur en eventuele andere begeleidende documenten moeten telkens naar hetzelfde bedrijf verwijzen. Concreet betekent het dat zowel aankoop- en verkoopfactuur van de goederen op naam van hetzelfde bedrijf moeten staan. Als daar een afwijking in zit zoals bijvoorbeeld: kenteken op naam van Transport ABC BV, goederen op naam van de dochterorganisatie CD BV (of ander bedrijf) dan wordt dit gezien als beroepsgoederenvervoer en valt dit dus onder cabotage.
Volgens het Benelux-verdrag hebben vervoerders uit België, Nederland en Luxemburg op elkaars grondgebied recht op een vrij verkeer van goederen. Dat betekent dat er voor deze groep vervoerders op elkaars gebied geen cabotagebeperkingen gelden en daardoor logischerwijs ook geen cooling off periode van vier dagen. Dit verdrag blijft bestaan, ook na inwerkingtreding van de nieuwe cabotageregels per 2 februari 2022
Een Nederlandse vervoerder kan in België(of Luxemburg) dus onbeperkt en zonder eerst een internationale lading volledig te hebben gelost binnenlandse ritten uitvoeren. De regeling geldt uitsluitend voor in de Benelux gevestigde vervoerders, die over een in één van de Benelux landen afgegeven Eurovergunning beschikken.
Let op: Het Benelux-verdrag betekent echter geen vrijstelling voor Benelux vervoerders van een IMI registratie bij het verrichten van cabotage in de Benelux.