Opa Wessels had tijdens de oprichting in 1963 nooit gedacht dat het bedrijf dat hij toen oprichtte zo zou uitgroeien tot het bedrijf anno 2023. Het familiebedrijf, gespecialiseerd in staaldistributie, rijdt dagelijks met 34 vaste vrachtauto’s door heel Nederland. Inmiddels is de derde generatie aan zet.  

Aard Wessels: ‘Op mijn twaalfde werd ik gevraagd om het bedrijf over te nemen. Ik wist natuurlijk op die leeftijd nog helemaal niet wat ik wilde worden. Dus het antwoord was nee. De reden dat mijn vader dit al aan mij op deze jonge leeftijd vroeg, was omdat ik de jongste van het gezin ben. Met mijn oudste broer verschil ik 16 jaar in leeftijd. In eerste instantie hebben mijn broers dan ook het bedrijf van mijn vader overgenomen. Ik ben later alsnog ingestapt nadat ik eerst de voeten bij een ander onder de tafel had geschoven. Dit heb ik gedaan bij een bedrijf met een hele andere tak van transport. Ik heb daar van alles geleerd en gedaan, van chauffeur tot planner.’  

‘Ik adviseer jonge mensen die overwegen om het familiebedrijf over te nemen om eerst buiten de deur te kijken. In je eigen kring is het makkelijk praten. Je hebt vaak rugdekking. Dit heb je niet bij een ander bedrijf. Maar uiteindelijk trekt het familiebedrijf. Ik heb vanaf mijn vierde altijd naast het bedrijf gewoond. In mijn bed hoorde ik ‘s avonds aan het geluid van de vrachtauto welke chauffeur thuiskwam. Dat is de passie van een familiebedrijf. Dat snap je of je snapt het niet.’  

Uiteindelijk wordt Wessels door zijn broers gevraagd om in het bedrijf te stappen. ‘Toen ik het bedrijf instapte, was het crisistijd. We verloren twee grote klanten. Gelukkig hebben we het personeel kunnen binnenhouden. Samen met dit team hebben we het kunnen uitbouwen tot dat wat er nu staat. Alleen doe je niet zoveel, je hebt je mensen nodig. Het is belangrijk om interesse te tonen in de ander, pas dan krijg je wisselwerking.’  

Stille kracht
Is de wisselwerking de kracht van het bedrijf? Wessels vervolgt: ‘De kracht zit volgens mij in de jarenlange samenwerking met vaste klanten. Elke stagiair gaat bij ons mee naar klanten. Ik wil dat ze de klant leren kennen en dat de klanten ons kennen. Pas dan bouw je een band op. Het is een investering waarvan sommige mensen zullen zeggen; ‘je bent gek’. Maar als je je rijbewijs haalt, begint het echte werk.’  

De eerste ritten zijn altijd spannend, weet hij. ‘Wanneer je daarna ook nog alle klanten moet leren kennen, is het best veel wat op de jongere generatie afkomt. Ik heb liever dat ze zich concentreren op het werk. De lading achter in de bak bepaalt uiteindelijk onze boterham.’ 

Er zijn veel overnames in onze sector. Steeds meer klein- en middenbedrijven verdwijnen. Wessels vraagt zich altijd af wat de reden erachter is. Is dat bijvoorbeeld gebrek aan opvolging of wet- regelgeving wat ze tegenhoudt. ‘Sommige bedrijven worden hierdoor nog groter en wij blijven zoals we zijn. Maar het schrikt mij in ieder geval nog niet af. Ik zie nog genoeg kansen. Het is continu meedenken, bijschakelen en vooruitdenken. En ik denk dat dit ons best goed lukt.’ 

Toekomst
‘Wij denken ook na over de toekomst. Ik geloof in het zoeken van samenwerkingen om gezamenlijk te kijken naar hoe we de transportbewegingen efficiënter kunnen maken. Waar kunnen we bijvoorbeeld vrachten combineren om zo lege kilometers tegen te gaan? Transport blijft hoe dan ook nodig. Net als vakmensen, zoals chauffeurs, die met hun kennis en uitvoerende taken vaak als pionnetjes worden gezien. Dat vind ik zorgelijk. Deze mensen zijn de motor van onze sector!’ 

Dit artikel is reeds geplaatst in HUB, hét ledenblad van TLN.
Tekst: Jennifer Visser
Beeld: J. Wessels en Zn.