Na het afronden van zijn onderwijsopleiding aan de Pedagogische Technische Hogeschool (PTH) verkende Thomas Konst verschillende bedrijfstakken. Aanvankelijk werkte hij als onderhoudsmonteur bij Wärtsilä, actief in de maritieme industrie en daarna bij Marel, werkzaam in de pluimveesector. ‘In die functie was ik veel van huis. De stabiliteit en vaste werktijden in het onderwijs begon me daarom steeds meer aan te trekken.’

In 2014 werd Konst daarom leraar mechatronica bij ROC van Twente, waar hij expertise in robotica ontwikkelde en stageplaatsen voor studenten coördineerde. ‘Op zich een uitstekende baan, ik was er happy. Maar op een gegeven moment liep ik ertegenaan dat de ruimte ontbrak om door te groeien. Ik besloot daarom verder te kijken.’

Liever een vrolijke man in het weekend
Korte tijd later werd het voor hem glashelder waar zijn toekomst lag. ‘Ik realiseerde mij dat het draaide om één vraag. Als ik nou ga doen wat ik écht het liefste wil doen, wat zou dat dan zijn? En eigenlijk wist ik het antwoord al meteen.’

In zijn jeugd ging hij vaak mee met twee ooms die internationale vrachten reden. ‘Die mooie ritten plantten al vroeg het transportzaadje in mij.’ Wel wrong de keuze voor transport net zijn familiesituatie, vervolgt Konst. ‘Mijn vrouw en ik hebben jonge kinderen, dus om van zondagavond tot vrijdagmiddag op Zweden te werken, is pittig. Gelukkig staat mijn vrouw voor 110 procent achter mijn keuze. Ze zei ‘liever een vrolijke man in het weekend dan elke avond een chagrijnige.’

Echte liefde
Zo blijkt maar weer: het draait om echte liefde en dat begint met een geslaagde flirt. Zo ging het ook bij zijn nieuwe werkgever, HST Groep in Enschede. ‘Zij organiseren een à twee keer per maand speeddates. Tijdens een gesprek met de HR-manager sloeg de vonk direct over.’

Het luidde een periode in van keihard werken. ‘Ik werkte vorig jaar nog bij het ROC, terwijl ik daarnaast in ruim een half jaar mijn theorie- en praktijkexamen voor mijn rijbewijs CE afrondde. Afgelopen januari maakte ik de overstap naar fulltime werken bij de HST Groep. Die studie naast mijn docentenwerk was de grootste uitdaging in mijn loopbaan tot nu, maar tevens de grootste succeservaring.’

Konst voelt zich al helemaal onderdeel van de Scandinaviëploeg, zoals hij het noemt. Hij heeft leuke collega’s die zijn werk extra glans geven. ‘Ik geniet elke dag van de vrijheid in het internationale transport. Ik heb nu de ruimte om ondernemend bezig te zijn en min of meer mijn eigen planning te maken. Dat geeft zoveel energie!’ Het maakt dan ook niet uit in welke sector je werkt, concludeert Konst. ‘Wanneer je eigenlijk een andere droom hebt, maak die dan waar.’

Adam en Eva hadden geen advocaat
Wat drijft een advocaat ertoe om vrachtwagenchauffeur te worden? Die vraag kan Jacob van Schaik beantwoorden. Na elf jaar advocatuur, stapte hij over naar Martens Logistiek, na aanvankelijk eerst via Randstad supermarkten te hebben beleverd.

Eind 2021 begon Van Schaik met zijn theorielessen, in augustus 2022 behaalde hij zijn rijbewijs CE en bovendien D, voor het besturen van een bus. In datzelfde jaar begon hij op de bakwagen en voorziet hij supermarkten van levensmiddelen. ‘Advocatuur is afgeleide dienstverlening. Adam en Eva hadden geen advocaat nodig, maar teelden wél voedsel. Ik ging me daarom afvragen, wat kan ik nou eigenlijk behalve lezen en schrijven?’

Van Schaiks overstap bleek zingevend. ‘Als ik nu bij een winkel wegrijd, heb ik een voldaan gevoel. Dan denk ik: dit dorp kan weer eten want de vrachtwagen is geweest. Het motiveert om zo’n zinvolle bijdrage te leveren.’

Inparkeren in hartje Amsterdam, de middag vóór Koningsdag
Uitdagingen zijn er in zijn nieuwe werk volop, zegt Van Schaik. Maar daar geniet hij van, het is de peper op zijn maaltijd. ‘Iedere nieuwe locatie waar ik moet leveren biedt, weer nieuwe obstakels die je moet overwinnen.’

Een berucht voorbeeld blijkt de Jumbo in de Amsterdamse Westerstraat. ‘Ik moest daar twee keer lossen op de dag voor Koningsdag. In de ochtend ging het nog, maar ’s middags was daar een compleet festivalterrein verrezen. En het is er sowieso al druk, want feitelijk is de Westerstraat een soort woonerf. Ik had drie kwartier nodig om goed in te parkeren bij goederenontvangst. Ter illustratie, de keer daarop deed ik het in vier minuten. Gaandeweg ga je je voertuig beheersen, ook dát helpt natuurlijk en is prachtig om te ervaren.’

Eén dagje C voor je B
Meer begrip voor transportprofessionals op de weg is belangrijk. Zowel in de sector als breder in de maatschappij ontbreekt het daar vaak aan, vindt Van Schaik. ‘Het zou helemaal niet slecht zijn als iedere kandidaat voor zijn B-rijbewijs één dagje les krijgt op een C-voertuig. Zo gaan bestuurders van personenauto’s beter begrijpen wat je in een groot voertuig meemaakt en kunnen ze daar op bijvoorbeeld rotondes en in files meer rekening mee houden.’

Ook een soort Code 95 voor bestuurders van personenauto’s zou volgens hem niet misstaan. ‘Want eigenlijk zijn het natuurlijk allemaal amateurs op de weg, terwijl juist de professional vaak wordt aangekeken op ongelukjes.’

Dit artikel is reeds gepubliceerd in HUB, hét ledenblad van TLN. Auteur: Baart Koster Beeld: iStock.